Największe szyickie święto i najpiękniejsze mauzoleum

Nasza podróż śladami irańskiej listy UNESCO zawiodła nas z Kandovanu do Ardabilu, dużego miasta położonego niedaleko granicy z Azerbejdżanem. W Ardabilu mieliśmy zwiedzić tylko słynne Mauzoleum Safi ad-Dina, zatrzymaliśmy się więc w hotelu oddalonym o kilka kroków. Zapytałem recepcjonistę, od której jest otwarte mauzoleum następnego dnia, na co on wypalił, że jutro jest zamknięte z powodu święta. Wiadomość była jak grom z jasnego nieba, nie spodziewałem się żadnego święta we wtorek. Zerknąłem do Internetu i prawie się skurczyłem. Rzeczywiście, okazało się, że następnego dnia jest ruchome święto, i to święto nie byle jakie - we wtorek 30 października 2018 r. szyici obchodzą Al-Arba'in, rocznicę śmierci Husajna ibn Alego, wnuka Mahometa i drugiej najważniejszej dla szyitów postaci. To właśnie w Al-Arba'in do irackiej Karbali zmierza największa pielgrzymka na świecie (w 2018 r. było tam około 30 mln pielgrzymów – dla porównania do Mekki w trakcie hadżdżu przybywa 2,5-3 mln pielgrzymów) . Święto w Iranie jest dwudniowe, oba dni są wolne od pracy.

Wiadomość o święcie mnie przybiła – jechaliśmy specjalnie trzy godziny w jedną stronę, żeby obejść się smakiem i pocałować klamkę? Trudno było liczyć na cud, tym bardziej, że mauzoleum Safi ad-Dina jest szczególnym miejscem dla wyznawców Proroka. Niemniej jednak chcieliśmy obejrzeć je przynajmniej z zewnątrz. Na ulicy przed mauzoleum już o 8 rano zebrał się spory tłum. Czuć było świąteczną atmosferę, powiewały zielone chorągwie, przechodnie rozgrzewali się rozdawaną herbatką z imbirem i ciasteczkami. Nasze dzieci zostały dodatkowo dwa razy obdarowane ciastkami od przypadkowych przechodniów. Wejście do mauzoleum było zamknięte, ale ktoś pokazał, żeby pójść nieco dalej. Przeszliśmy się jeszcze kawałek, doszliśmy do budki z biletami przy przejściu, które było… otwarte. Hurra! Mimo święta, mauzoleum Safi ad-Dina było czynne i weszliśmy do środka jako jedni z pierwszych.


Safi ad-Din był Kurdem, jednym z twórców i propagatorów sufizmu, mistycznego nurtu w islamie. Choć wprawdzie sam wywodził się z islamu sunnickiego, jego potomkowie przyjęli szyicką interpretację tej religii. Oprócz komponentu religijnego, Safi ad-Din odcisnął na Persji piętno polityczne, będąc założycielem dynastii Safawidów. Safawidzi długo siedzieli przyczajeni w północno-wschodniej Persji, żeby na początku XVI w. sięgnąć po władzę w całym kraju. Trzymali ją aż do 1736 r., wydając takich gigantów jak Abbas I Wielki.

Nic dziwnego, że tak ważna osobistość jak Safi ad-Din została uhonorowana pochówkiem w godnym siebie miejscu. Mauzoleum Safi ad-Dina jest miejscem wyjątkowym, nie mającym odpowiednika na terytorium Persji. W zasadzie kompleks to nie tylko mauzoleum, ale również meczet, szkoła, biblioteka i inne instytucje. Szczególnie meczet i mauzoleum już z zewnątrz wyglądają zachwycająco, przypominając najlepsze zabytki Isfahanu – a trzeba pamiętać, że powstały wcześniej od isfahańskich. Ale dopiero wejście do środka zapiera dech w piersiach – wnętrze jest po prostu wspaniałe, pięknie udekorowane, mieniące się złotą farbą i paletą kolorów. I trudno uwierzyć, ale po przejściu z głównej sali modlitewnej do bocznej Sali Porcelanowej czekają nas jeszcze większe wspaniałości. Teoretycznie nie można tego fotografować, ale obsługa nie zwracała zbytniej uwagi na egzekwowanie tego obowiązku. W rezultacie mogę zaprezentować Czytelnikom jedno z najpiękniejszych miejsc w Iranie.

Zdjęcia (14)

Komentarze (3)