Największy park narodowy Europy

Z Labytnangi przemieściłem się pociągiem (z przesiadką) do wioski Korzym. Pierwszy raz, nie bez problemów, kupiłem sporo biletów przez Internet. Na większość z nich obowiązuje elektroniczna rejestracja i można bilet wydrukować samemu lub zgrać na smartfon. Trochę się obawiałem, jak to będzie wyglądać, ale poszło gładko. Trzy lata temu nikt o tym nie słyszał, a teraz to standard.

Tuż obok stacji kolejowej Korzym znajduje się największy w Europie park narodowy Jugyd-Wa, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako "Dziewicze lasy Komi". Jest to jednocześnie najtrudniej dostępne i najrzadziej odwiedzane miejsce z listy UNESCO w kontynentalnej Europie, więc jako kolekcjoner tych obiektów nie mogłem przegapić okazji do jego odwiedzin. Teoretycznie wstęp do parku wymaga zezwolenia jego władz, ale będąc tam jedynie na parę godzin zignorowałem ten wymóg. Wysiadłem na stacji Korzym (kiedyś wieś, dziś prawie wszystkich przesiedlono do Inty) o 1 w nocy, ale na tej szerokości geograficznej była to oczywiście biała noc. Potem przeszedłem około trzech kilometrów po torze kolejowym, przekroczyłem rzekę i próbowałem wejść na główny szlak, oznaczony na mapach Google. Trochę się zmieszałem, bo mimo że szlak widziałem doskonale kilkadziesiąt metrów od toru, dzieliło mnie od niego bagno, a wokół oczywiście żywego ducha. Na szczęście po kolejnych kilkuset metrach (przy szopie z napisem 1952 km, określającej odległość od Moskwy) znalazłem mało widoczną ścieżkę na główny szlak. Żeby cokolwiek zobaczyć, potrzebne jest kilka godzin, kilkanaście kilometrów marszu i siatka na głowę, bo na chmury komarów i meszek żadne środki nie pomogą. Widoki nie są imponujące, bo żeby zobaczyć ciekawsze rzeczy trzeba wyjść na kilkudniowy trekking, jak to zrobiła Orion (Orion.geoblog.pl) z przyjaciółmi.

Rekordowe jak na północ Rosji upały znów dały się we znaki i wierzcie mi - idąc przed 8 rano w pełnym słońcu musiałem zakrywać głowę i gdyby nie komary, najchętniej zdjąłbym kurtkę i sweter.

Jadąc w kierunku cywilizacji, w pociągu posłuchałem historii ludzi z Republiki Komi, która jest chyba najbardziej poszkodowaną składową Federacji Rosyjskiej. Gospodarka oparta na wydobyciu węgla totalnie się załamała, w Workucie z dwunastu kopalni pozostało pięć, w Incie jedna z sześciu. Workuta doświadczyła spadku populacji ze 115 do pięćdziesięciu kilku tysięcy. Lekarzy brak, żeby wykonać proste badanie typu tomografia pacjenci z Inty jeżdżą do Syktywkaru, oddalonego o kilkaset kilometrów! Młodzi jak tylko mogą wyjeżdżają, Komi robi się mieszkaniem dla emerytów. W dodatku od 1 stycznia rząd zabrał większość ulg, bezpłatnych leków dla weteranów pracy itd. Jeśli tak dalej pójdzie, wkrótce w Komi niewiele zostanie.

Zdjęcia (17)

Komentarze (6)