2012
18
sie
Fabryka Fagus – gratka dla miłośników butów
Niemcy, Alfeld
Przejechano 1321 km
W 2011 r. na liście UNESCO pojawił się ciekawy wpis – funkcjonująca już 100 lat fabryka kopyt do butów* Fagus, położona w dolnosaksońskim Alfeld, niedaleko Hildesheim i Hanoweru. Fabryka została wybudowana według pomysłu Waltera Gropiusa (założyciela szkoły architektonicznej Bauhaus, wspominanej we wpisie o Weimarze) i Adolfa Meyera i jest ponoć pierwszym obiektem wybudowanym zgodnie z zasadami architektonicznego modernizmu w Niemczech.
Prawdopodobnie przed wpisem na listę UNESCO do fabryki przyjeżdżali tylko najbardziej zagorzali wielbiciele architektury. Czytałem raporty z poprzedniego roku, według których turysta był tam jeszcze rzadkością. Obecnie sytuacja sporo się zmieniła, choć dojazd do fabryki mógłby być dużo lepiej oznakowany. Przyjechaliśmy tam w sobotę koło 15 i, zgodnie z tablicą przy wjeździe, było już dwie godziny za późno na zwiedzanie. Na szczęście brama była otwarta i – tak samo jak w Internecie – ostatecznie okazało się, że fabryka jest w soboty czynna do 16.
Choć nie jest to może typowo turystyczne miejsce, fabryka bardzo mi się spodobała. Z zewnątrz jest naprawdę ładna i w niczym nie przypomina budynków typowo przemysłowych. Budynki są doskonale utrzymane (w większości z nich trwa dalej produkcja) i widać, że była projektowana ze smakiem, bez skupienia się wyłącznie na walorach użytkowych.
Jeden z budynków jest w całości przeznaczony na muzeum. Na sześciu piętrach jest przedstawiona między innymi historia fabryki i proces technologiczny produkcji kopyt i samych butów. Można też samemu poćwiczyć wymodelowanie kopyta. Ale największą gratką dla miłośników butów (do których sam się zaliczam) jest część muzeum poświęcona historii obuwia. W gablotach prezentowane są setki modeli damskich i męskich z każdego dziesięciolecia XX w. Jako miłośnikowi klasycznego ubioru najbardziej podobały mi się buty ze złotego wieku męskiej elegancji, czyli z lat 20-tych i 30-tych.
_______________
* W większości polskich źródeł internetowych nazywa się Fagus nieco mylnie fabryką butów lub prawideł do butów, tymczasem to właśnie kopyta były i są jej głównym produktem. 
Prawdopodobnie przed wpisem na listę UNESCO do fabryki przyjeżdżali tylko najbardziej zagorzali wielbiciele architektury. Czytałem raporty z poprzedniego roku, według których turysta był tam jeszcze rzadkością. Obecnie sytuacja sporo się zmieniła, choć dojazd do fabryki mógłby być dużo lepiej oznakowany. Przyjechaliśmy tam w sobotę koło 15 i, zgodnie z tablicą przy wjeździe, było już dwie godziny za późno na zwiedzanie. Na szczęście brama była otwarta i – tak samo jak w Internecie – ostatecznie okazało się, że fabryka jest w soboty czynna do 16.
Choć nie jest to może typowo turystyczne miejsce, fabryka bardzo mi się spodobała. Z zewnątrz jest naprawdę ładna i w niczym nie przypomina budynków typowo przemysłowych. Budynki są doskonale utrzymane (w większości z nich trwa dalej produkcja) i widać, że była projektowana ze smakiem, bez skupienia się wyłącznie na walorach użytkowych.
Jeden z budynków jest w całości przeznaczony na muzeum. Na sześciu piętrach jest przedstawiona między innymi historia fabryki i proces technologiczny produkcji kopyt i samych butów. Można też samemu poćwiczyć wymodelowanie kopyta. Ale największą gratką dla miłośników butów (do których sam się zaliczam) jest część muzeum poświęcona historii obuwia. W gablotach prezentowane są setki modeli damskich i męskich z każdego dziesięciolecia XX w. Jako miłośnikowi klasycznego ubioru najbardziej podobały mi się buty ze złotego wieku męskiej elegancji, czyli z lat 20-tych i 30-tych.
_______________
* W większości polskich źródeł internetowych nazywa się Fagus nieco mylnie fabryką butów lub prawideł do butów, tymczasem to właśnie kopyta były i są jej głównym produktem.
Zdjęcia (13)
Komentarze (0)
Zasoby: 
27.585 
21.942 
1.095.782 
3.423 
